این منصفانه است که گفته می شود نظریه های مطرح شده در بالا جدا از علم اقتصاد نیست که به واسطه مشکلاتی که در شرکت مورد مطالعه قرار گرفتند یک مرتبه وارد حوزه مدیریت استراتژیک شده است.

رفتار سازمان ها به طور کامل توسط مدیریت (نظریه های مدیریتی)، و با به عنوان نتیجه مدیریتی از فعل و انفعالات بین اصول سازمانی و عوامل آن تعیین می‌شوند.

تئوری حداکثر رشد که به طور جدایی ناپذیر با بامول(۱۹۵۹) مریوط است. در حالی که یک سازمان انتفاعی به دنبال رشد است، یک سازمان اجتماعی با همان هدف به عنوان گسترش فعالیت های است که ممکن است یک هدف قابل قبول باشد با این مشکل روبه رو نیست. ویز و همکاران(۲۰۰۶) تاثیر شبکه بر رشد سازمانی را در یک نمونه از ۱۵۶ سازمان خیریه در مینیاپولیس، نست پل(۱۹۸۰-۱۹۹۴) به دست آمده است را ارزیابی کردند. حتی پس از کنترل وضعیت تفاوت ها بین سازمان ها، سازمان های غیرانتفاعی درگیر ‌در شبکه های اجتماعی دارای نرخ رشد بالاتری از سازمان های خیریه ای که درگیر چنین شبکه های هستند، نیستند. در حالی که که این برخلاف سازمان های اجتماعی تجاری است(کلسیفیکس،۲۰۰۶)^[۳۸].

۲- مدیریت بازاریابی

مدیریت بازاریابی سازمان های اجتماعی با مدیریت بازاریابی با سازمان های انتفاعی تفاوت ندارد و هر دو برآوردن نیازهای برخی از ‌گروه‌های هدف است، البته دنبال کردن اهداف مختلف است(شاپیرو،۱۹۷۳)^[۳۹]. به طور سنتی “چهارPs (محصول، قیمت ، مکان و ترویج) که به طور مساوی برای هر دو سازمان مهم است.

نگرش خصمانه ای نسبت به تکنیک های بازاریابی مشخص اکثر سازمان های اجتماعی برای چندین دهه وجود داشته است، با وجود بازاریابی که به عنوان جادوگر سرمایه داری در ساخت سرمایه گذاری ثروتمند درک شده است. امروزه رویکرد واقع بینانه تری در مفهوم مدیریت و بازاریابی سودآور مشاهده می شود: مفاهیم قابل قبولی در قلمرو بخش اجتماعی وجود دارد(شوهام،:۴۵۴؛۲۰۰۶),^[۴۰], اگرچه اثر(جهت بازاریابی سازمانی) در عملکرد سازمانی است نه برای سود(شوهام و همکاران،۲۰۰۶؛۴۵۶) . شوهام و همکاران (۲۰۰۶) پس از انجام تحلیل خود در شش کشور توسعه یافته در سه قاره جهان ‌به این نتیجه رسیدن، که حضور یک گرایش بازاریابی در واقع تاثیر مثبت بر عملکرد سازمانی به خصوص برای سازمان های اجتماعی دارد(شوهام و همکاران،۲۰۰۶؛۴۶۱).

یک توضیح احتمالی برای این تفاوت می‌تواند این واقعیت باشد که میزان گرایش بازاریابی بیشتر یا کمتر در سازمان های انتفاعی قابل مقایسه است، تاثیر افتراق بر عملکرد سازمانی است. درحالی که سازمان های اجتماعی یک رویکرد بازاریابی کامل را می‌پذیرند تا از برخی از مزیت های اولیه آن استفاده کنند، نتایج به دست آمده توسط ریچی دابستورد (۲۰۰۶) از ۱۴۴ سازمان اجتماعی نشان می‌دهد که “مدیران با پیشینه بازاریابی بیشترین تاثیر را بر عملکرد سازمانی دارند”. عملکرد مالی در شرایط موجود از جمع‌ آوری کمک های مالی اندازه گیری می شود(شوهام و همکاران،۲۰۰۶،۴۷۶).

۳- مدیریت مالی

کنار گذاشتن تصمیم گیری سود مناسب نیست زیرا دارای محدویت های غیر توزیع از تکنیک های مدیریت مالی سازمان های اجتماعی از کسانی که از امور مالی شرکت های مرسوم هستند، متفاوت نیست. تفاوت در اهداف در نظر گرفته شده است، این دلیلی نیست که نظریه های مالی سازمان های اجتماعی قابل تصور نیست. حداقل کاری که می توان از یک مدیریت مالی سازمان اجتماعی انتظار داشت، کاهش آسیب پذیری مالی، اجتناب از عدم پرداخت، و ورشگستی و یا توقف اجباری فعالیت ها است. اگر چه استفاده از مفاهیم استاندارهای مالی مانند نقدینگی، سود یا اهرم مالی نمی تواند از ارزیابی سلامت مالی سازمان‌ها مستثنی شود (جگریس،۲۰۰۸).

۱- منابع بودجه

این مورد برای سازمان های اجتماعی است، ما می‌توانیم دو دسته بندی بودجه را برای سازمان های اجتماعی تشخیص دهیم. حقوق صاحبان سهام و یا ‌دارایی های خالص از یک سو، و بدهی ها یا مسئولیت از سوی دیگر. دو برابر مجموع ارزش(حسابداری) از دارایی سازمانی(‌دارایی کل) است، که فقط روش دیگری از روش معادله حسابداری. رابطه بین بدهی و حقوق صاحبان سهام ساختار سرمایه سازمان است(جگریس،۲۰۰۸).

۲-دارایی خالص

• تنوع صاحبان سهام

حقوق صاحبان سهام سازمان های اجتماعی به مراتب متنوع تر از حقوق صاحبان سهام سازمان های اجتماعی است، به عنوان مثال منابع بیشتری را می توان بهره برداری کرد. تاکمن(۱۹۹۳) دو دسته منابع را متمایز کرده: منابع داخلی و منابع خارجی. تأسيس سازمان زمانی که کمک های مالی(به صورت نقدی و یا جنسی)، و سود/ زیان که باید با توجه به محدویت های غیر توزیع حفظ شود، دومی انواع کمک های مالی، هدایا و یارانه ها. اگر چه همه منابع به راحتی نمی تواند در دسترس سازمان های اجتماعی قرار گیرد، تکیه بیش از حد بر روی یک یا هر دو ممکن است سازمان را آسیب پذیر کند(فلوریچ،۱۹۹۹؛۲۴۸-۲۵۳)^[۴۱]، هم روش های مالی و هم روش های عملکردی. تنوع بیش از حد، از سوی دیگر احتمالا باعث تعهدات متقابل منحصر به فرد در سازمان می شود. سالامون و آنهیر(۱۹۹۸:۲۱۹) یک توصیف مقایسه ای از مهم ترین دسته از وجوه دریافت شده توسط سازمان های اجتماعی(در ۱۱ موضوع فعالیت طبقه بندی شده) در هشت کشور(فرانسه، آلمان، مجارستان، ایتالیا، زاپن، سوئد، بریتانیا، ایالات متحده) انجام دادند. آن ها سه منبع از منابع مالی را تشخیص دادند: هزینه های خصوصی، یارانه ها و کمک های خصوصی. بودجه اصلی برای خدمات اجتماعی در یکی از کشورها پرداخت های خصوصی، یارانه ها در شش کشور، و کمک های مالی خصوصی در دیگر کشورها ارائه می شود. فقط نگاه کردن به حقوق صاحبان سهام روش ناپخته ای است(جگریس،۲۰۰۸).

چانک و تاکمن(۱۹۹۴) به طور تجربی سعی به درک تنوع درآمد در یک نمونه از ۱۱۳۵۲۵ سازمان اجتماعی(در سال۱۹۸۶) در آمریکا کردند. آن ها در این مورد ۹ مقوله را در نظر گرفتند(کمک های مالی، نیکوکاری رسمی، یارانه ها، حق عضویت، دستور کار درآمد، درآمد مالی از سود، سود سهام، سود سرمایه گذاری، جمع‌ آوری اعانه، و غیره)(چانگ و تاکمن،۱۹۹۴:۲۷۷)^[۴۲]. به طور خلاصه آن ها نتیجه گرفتند که(چانگ و تاکمن،۱۹۹۴؛۲۸۴-۲۸۱):

• • صنعت سازمان های اجتماعی به کدام سازمان ها وابسته است که بر نتوع سهام سازمان ها تاثیر دارد.

• • اهدایی سازمان های اجتماعی برجسته تر است نسبت به سازمان های تجاری، اما در میان سازمان ها نیز متنوع است. هرچند این نتیجه گذشته می‌تواند تا حدی ناشی از روش های اهدایی سازمان ها و سازمان های تجاری شود، یعنی می‌توانند در برنامه درآمد ها و هدایا و کمک های مالی، که باید از آستانه ۶۰ در صد تجاوز کند، سهیم شوند

• • در سازمان های اجتماعی هزینه جمع‌ آوری کمک های مالی از تنوع درآمدها بالاتر است