– یادگیری : یادگیری هر نوع تغییر در رفتار است که از تجربه به نتیجه می‌شود و ناشی از تغییرات فیزیولوژیک نیست ، یادگیری ، سازگاری با اوضاع تازه و حل مسائل ساده و پیچیده را ممکن می‌سازد (‌شعاری نژاد ، ۱۳۸۲ ).

– سرعت یادگیری: امروزه وسایل کمک آموزشی اعم از پیچیده و ساده به عنوان ابزاری برای ایجاد تسهیل در امر تدریس و یادگیری در نظام آموزشی به کار می‌روند . این وسایل از حیث این که تئوری و عمل را با هم ترکیب کرده ، باعث ماندگاری یادگیری و تنوع بخشی در کلاس درس می‌شوند، حائز اهمیت است . با توجه ‌به این که:

تجارب عینی و واقعی را در اختیار شاگردان قرار می‌دهد.

زمینه تنوع آموزشی را فراهم نماییم و از خستگی جسمی و ذهنی می‌کاهد.

روش مطالعه- صحیح را در اختیار دانش آموزان قرار می‌دهد.

دست یابی به نتایج فوری از آموزش را ممکن می‌سازد که اثر یادگیری را دائمی می‌کند.( شعاری نژاد، ۱۳۸۲).

– دقت یادگیری : در واقع، دقت خوب و توانایی مؤثر یک فرد، این امکان را به وجود می آورد که اعمالی را که پس از آن به وی سپرده می شود، به خوبی انجام دهد؛ ‌بنابرین‏ می توان گفت که هر کاری به دقت خاص نیاز دارد؛ مثلاً بازدهی بین انجام دادن فقط یک کار و انجام دادن دو عمل هم زمان، بسیار متفاوت است.(همان منبع).

– یادگیری معنادار: در نظریه ازوبل، معنا جایگاه مهمی دارد. معنا به وجود نوعی قرینه یا معادل ذهنی در ساخت شناختی وابسته است. یعنی وقتی مفهومی قابل ارتباط دادن با مفاهیمی باشد که از پیش در ساخت شناختی فرد وجود دارد، آن مفهوم معنادار است. یعنی یادگیری معنادار مستلزم آن است که یادگیرنده از قبل مفاهیمی را آموخته باشد که مفهوم جدید قابل ربط دادن به آن است. حال اگر یاد گیرنده بتواند مطالب جدید را به مطالبی که قبلاً آموخته است، ارتباط دهد، یادیگری او معنادار می‌شود. به عکس اگر اطلاعات جدید فقط بر اثر تکرار و تمرین حفظ شود و بدون ارتباط با آموخته‌های قبلی به دست آید و پراکندگی و عدم انسجام در آن مشهود گردد، آن یادگیری طوطی‌وار و بی‌معنا خواهد بود.(سیف، ۱۳۷۸).

– حل مسأله: بخشی از تفکر است. حل مسأله که پیچیده‌ترین بخش هر عملیات فکری تصور می‌شود، به عنوان یک روند مهم شناختی تعریف می‌گردد که محتاج تلفیق و مهار یک سری مهارت‌های بنیادین و معمولی است. حل مسأله وقتی مطرح می‌شود که یک موجود زنده یا یک سامانه هوش مصنوعی نداند که برای رفتن از یک موقعیت به موقعیت دیگر باید چه مسیری را بپیماید. این نیز خود بخشی از روند یک مسأله بزرگ‌تر است که یافتن مسأله و شکل‌دهی مسأله بخشی از آن می‌باشد(مهرمحمدی، ۱۳۸۹).

– توضیح مسأله: به معنی آن است که دانش‌آموز بتواند گام‌های زیر را در مسائل ریاضی طی نماید(مهرمحمدی، ۱۳۸۹).

۱. فهم مسأله : در این مرحله می باید درک کاملی از مسأله در ذهن خواننده بوجوداید . این یعنی باید بفهمد مسأله چه معلوماتی به او داده است وچه مواردی را از او خواسته است(مهرمحمدی، ۱۳۸۹).

۲. انتخاب روش: در این مرحله با بهره گرفتن از درکی که ازمسأله در ذهن خود به وجود می آورد یکی از روش های حل مسأله مناسب با این مسئله را انتخاب کند(شعاری نژاد، ۱۳۸۲).

۳.اجرای روش : حال که روش مناسب را انتخاب کرد آن را اجرا کند(شعاری نژاد، ۱۳۸۲).

۴.بازگشت به عقب: جواب‌های به دست آمده را با صورت مسأله مقایسه کند و یکبار دیگر مراحل بالا را مرور کند تا مطمئن شود قسمتی از مسأله را اشتباه نرفته یا جا نینداخته است.یکی از روش هایی که ما را در مرحله فهم مسئله یاری می‌دهد و کمک می‌کند تا مسئله به خوبی و نگاه سیستمی تحلیل شود، تحلیل مسئله با رویکرد آیسبرگ است.( همان منبع).

۱-۷-۲- تعاریف عملیاتی

– سرعت یادگیری : در این پژوهش منظور از سرعت یادگیری پاسخ‌های مأخوذه از دبیران ( پاسخ دهندگان‌) به سؤالات ۶-۱ پرسشنامه ۳۰ گویه‌ای محقق ساخته می‌باشد.

– دقت یادگیری : در این پژوهش منظور از سرعت یادگیری پاسخ‌های مأخوذه از دبیران ( پاسخ دهندگان‌) به سؤالات ۱۲-۷ پرسشنامه ۳۰ گویه‌ای محقق ساخته می‌باشد.

– یادگیری معنادار : در این پژوهش منظور از سرعت یادگیری پاسخ‌های مأخوذه از دبیران ( پاسخ دهندگان‌) به سؤالات ۱۸-۱۳ پرسشنامه ۳۰ گویه‌ای محقق ساخته می‌باشد.

– حل مسائل ریاضی : در این پژوهش منظور از سرعت یادگیری پاسخ های مأخوذه از دبیران ( پاسخ دهندگان ) به سؤالات ۲۴-۱۹ پرسشنامه ۳۰ گویه‌ای محقق ساخته می‌باشد.

– توضیح مسائل ریاضی: در این پژوهش منظور از سرعت یادگیری پاسخ های مأخوذه از دبیران ( پاسخ دهندگان ) به سؤالات ۳۰-۲۵ پرسشنامه ۳۰ گویه‌ای محقق ساخته می‌باشد.

فصل دوم

ادبیات و پیشینه پژوهش

مقدمه

در این فصل ابتدا به مروری ‌بر مبنای‌ نظری و علمی موضوع تحقیق پرداخته شده و سپس به پژوهش‌های انجام شده در ارتباط با موضوع تحقیق اشاره می‌شود . لازم به ذکر است که در بخش مروری بر پژوهش‌ها به تفکیک در دو بخش پژوهش‌های داخلی و خارجی ارائه می‌گردد و در پایان خلاصه و جمع‌بندی از کل محتوا تدوین می‌گردد.

۲-۱- نقش فناوری اطلاعات در ارتقای کیفیت تعلیم و تربیت

تعلیم و تربیت، پیوسته یکی از دغدغه‌های والدین و نظام آموزشی کشور بوده و هست ؛ واژه‌ای که فرایندی پیچیده را در خود جای داده و خانواده ها و نظام آموزشی مداوم در تلاش‌اند این فرایند را با توجه به امکانات و ضروریات آن عصر، بهتر و سریعتر به سرمنزل مقصود برسانند. عصر حاضر که عصر IT یا همان فناوری اطلاعات و ارتباطات است، می‌تواند کمک شایانی ‌به این امر بنماید. امروزه استفاده فرزندان از رسانه ها و فناوری‌های اطلاعاتی و ارتباطی اجتناب ناپذیر می‌باشد.

از لوازم پیشرفت در عصر فناوری، تربیت نیروی انسانی است که بر عهده نظام آموزش و پرورش یک کشور می‌باشد. ایران اسلامی نیز به عنوان یک کشور در حال توسعه باید ابتدا ذخیره قدرتمند و پیشرفت‌های به نام نیروی انسانی داشته باشد تا بتواند این سیر صعودی را طی کرده ، به کشوری پیشرفته مبدّل گردد. این امر ممکن نخواهد شد، مگر در پرتو نظام آموزشی پیشرفته که گام به گام خود را با دانش نوین مجهز کند. در عصر کنونی دیگر نمی توان مدرسه و کلاس را به شکل سنتی که در زمان گذشته اداره می‌شد، هدایت نمود. امروزه دانش‌آموزان، معلمان، امکانات، فضاهای آموزشی و سایر تجهیزات آموزشی تغییر نموده‌اند و به موازات آن ها نوع آموزش‌ها نیز باید تغییر یابد و به فناوری روز مجهز شود. دیگر معلم در کلاس نقش انتقال دهنده اطلاعات را ندارد؛ بلکه باید به سویی پیش برود که معلم فقط هدایتگر و راهنمای مسیر آموزش محسوب شود. تعلیم و تربیت سنتی، بر حافظه تأکید دارد؛ در حالی که تعلیم و تربیت در عصر فناوری اطلاعات و ارتباطات، از دانش آموزان انتظار دارد چه باید بدانند و در کجا دنبال آن باشند و چگونه اطلاعات را ذخیره نمایند.