مطلب فوق، با ریسک رقابتی نیز همراه می شود. شرکت های جدید به طور خاص در ابتدای ورود، و همچنین در مراحل اولیه ی رشد دائماً به بازار وارد می‌شوند. این امر نه تنها موجب جابجایی سهم بازار بین شرکت‏ها می‏ شود، بلکه تنوع تأکیدات استراتژیک، باعث ساختاردهی مجدد کامل در طرف عرضه می شود که “ریزش رقابتی^[۳۹]” خوانده می شود.

نقطه ی شروع تقسیم بازار با درک این مطلب است که بخش های بازار و نیازمندی های مصرف کنندگان هر بخش بازار بیش از آن است که یک تأمین کننده به تنهایی بتواند کل آن ها را برآورده کند. گام اول، تقسیم بازار با توجه به ترجیحات مصرف کنندگان هر بازار به زیر بازارهای همگنی است که به وضوح با یکدیگر متمایز باشند. محدودسازی بازار نباید تنها به مشخصات مصرف کننده محدود شود بلکه باید بخش بندی تکنولوژیکی نیز در نظر گرفته شود.

هدف اصلی در بازارهای با تکنولوژی سطح بالا به فعلیت رساندن هم افزایی بالقوه تکنولوژیکی است. از این رو برخی پیشنهاد می‌کنند که برای ایجاد و حفظ موقعیت رهبر بازار، بهتر است که طیف فعالیت ها به یک یا تعداد اندکی خط محصول محدود شود (Covin et al., 1990, Maidique and Hayes, 1984).

چنین جایگاه سازی ای برای تولیدکنندگان کوچکتر، که حتی ممکن است استراتژی شان عرضه ی یک محصول بسیار تخصصی در یک گوشه ی بکر یک بازار بخصوص باشد، اهمیت بیشتری پیدا می‌کند.

با وجود این، تعیین اینکه چه محصولاتی با چه مبنای تکنولوژیکی باید به چه گروه خاصی عرضه شود، شروع و پایان فرایند انتخاب بازار نیست. تعریف فضایی یا جغرافیایی مرزهای بازار نیز به همان میزان و چه بسا بیشتر اهمیت دارد. چالشی که در این زمینه به وجود می‌آید این است که سازمان های با تکنولوژی سطح بالا چه استراتژی جهانی شدنی را باید در بیش بگیرند. در این مورد سه انتخاب اساسی وجود دارد: استراتژی بین ‏المللی، استراتژی چند ملیتی، و استراتژی جهانی. انتخاب یکی از این استراتژی ها هم به اهداف استراتژیک و توانمندی های درون سازمان و هم به عوامل خارجی بستگی دارد. اخیراًً در تحقیقی نشان داده شده که تسهیل‏کننده‏های خارجی نقش بسیار مهمی در فرایند بین‌المللی شدن سازمان های با تکنولوژی سطح بالا –بخصوص سازمان های کوچکتر- ایفا می‌کند(Juho and Mainela, 2009).

به طور کلی برای تولید کنندگان دارای تکنولوژی سطح بالا – در صورتی که در بازارهای مسدود شده فعالیت نکنند- مزایای جهانی سازی^[۴۰] (یکپارچه کردن محصول برای تمام بازارها) بر بومی سازی^[۴۱] برتری دارد؛ بویژه در بازار کالاهای سرمایه ای. سازمان های عظیم بسیاری، استراتژی بازاریابی کاملا ًجهانی با شعباتی در بازارهای تمام کشورهای بزرگ را اتخاذ کرده‌اند. اما حتی شرکت های کوچکتر نیز با دادن حق امتیاز^[۴۲]، سرمایه گذاری مشترک^[۴۳]، یا سایر اتحادهای استراتژیک می‌توانند از پتانسیل بازارهای جهانی استفاده کنند.

۲-۶-۱۰- استراتژی های تعیین زمان ورود به بازارهای با تکنولوژی سطح بالا

یک پارامتر حیاتی تصمیم گیری استراتژیک، تعیین زمان ورود سازمان به بازار است. در زمینه ی زمان ورود به بازار انتخاب های مختلفی وجود دارد. یک دسته بندی سیستماتیک مبتنی بر سه حالت اساسی است: پیشروها^[۴۴]، دنباله روهای اولیه^[۴۵] و دنباله روهای ثانویه^[۴۶] (Robinson and Fornell, 1985, Schnaars, 1986).

1. 1. Adoption Rate ↑

1. 1. Technology Superiority ↑

1. 1. Marketing Competency ↑

1. 1. Leading Edge ↑

1. 1. State-of-the-art development ↑

1. 1. Research Intensity ↑

1. 1. -Original New Product ↑

1. 1. -Reformulated New Product ↑

1. 1. Adoption Rate ↑

1. 1. State-of-the-art development ↑

1. 1. . Hannu Seristo & John Darling ↑

1. 1. State-of-the-art development ↑

1. 1. Technology Continuum ↑

1. 1. Leading Edge ↑

1. 1. State-of-the-art development ↑

1. 1. Research Intensity ↑

1. 1. -Original New Product ↑

1. 1. -Reformulated New Product ↑

1. 1. High involving situation ↑

1. 1. Technology seduction ↑

1. 1. Technical/Marketing interface ↑

1. 1. Technology S curve ↑

1. 1. -Credibility ↑

1. 1. -Trust ↑

1. 1. -Lead user ↑

1. 1. De facto ↑

1. 1. Niche leader ↑

1. 1. Mass marketing ↑

1. 1. Mass customization ↑

1. 1. Micro marketing ↑

1. 1. Consistent Marketing ↑

1. 1. R&D Interface Management ↑

1. 1. Competitive Dynamics ↑

1. 1. Technological Turbulence ↑

1. 1. – Consumer perception-based pricing ↑

1. 1. – Value pricing ↑

1. 1. – Cost-based pricing ↑

1. 1. – Skim pricing ↑

1. 1. -Competitive shake out ↑

1. 1. -Globalization ↑

1. 1. -Localization ↑

1. 1. -Licensing ↑

1. 1. -Joint venture ↑

1. 1. – Pioneers ↑

1. 1. – Initial followers ↑