– درمان βآگونیست استنشاقی که با فرکانس بیش از هر ۴ ساعت مورد نیاز نباشد.

– بیماری که قبلاً حرکت می ‌کرده‌است بتواند در اتاق راه برود.

– بیمار بتواند بخوابد بدون اینکه مکرراً با تنگی نفس از خواب بیدار شود.

– بیمار بدون درمان وریدی ۲۴-۱۲ ساعت پایدار باشد.

– بیمار یا پرستار خانگی جهت استفاده صحیح از دارو آموزش دیده باشد.

– برنامه ریزی برای مراقبت پیگیری و مراقبت، خانگی ( مثلاً ویزیت پرستاری ، اکسیژن خانگی، تدارکات غذایی) کامل باشد.

خلاصه :

در خلال سالها اطلاعات ما درباره COPD به طور عمده ای افزایش یافته است مبارزات جهت قطع سیگار منجر به کاهش عمده در شیوع سیگار در ایالات متحده شده است . تلاش‌های مشابه در سایر نقاط جهان باید انجام شود. پیامد آن باید کاهش در انسیدانس COPD در سال‌های آینده باشد. استفاده گسترده از اکسیژن درمانی طولانی مدت در بیماران هیپوکسمیک منجر به افزایش طول عمر بیماران می شود .

امروزه ما تحصیلات دارو درمانی خود را جهت بهبود تنگی نفس و کیفیت زندگی بیماران گسترش دادیم. مطالعات امروزی فوائد باز سازی ریوی را اثبات ‌کرده‌است. تهویه غیر مهاجم تغییرات جدیدی را در بیماران با نارسایی حاد تنفسی ارائه داده است .

احیاء جراحی جهت درمان آمفیزم اگر چه هنوز در حد تجربه است ممکن است به عنوان یک جانشین برای پیوند ریه در بیماران با COPD شدید که علی‌رغم حداکثر درمان طبی علامت دار هستند به کار می‌روند. با این فرضیه‌ها برخورد پوچ گرایانه با این بیماران قابل توجیه نیست.

تست های عملکرد ریوی (Pulmonary function testing)

PFT جهت بررسی عملکرد ریوی به چند منظور به کار می رود:

۱- جهت تعیین و کمیت تخریب ریوی در بیماری‌های قلبی و عروقی.

۲- به دنبال ایجاد بیماری‌ها و کنترل پاسخ به درمان

۳- کنترل اثرات عوامل محیطی، شغلی و دارویی به دنبال ضایعه ریوی

۴- ارزیابی های پیش از عمل جراحی

۵- ارزیابی میزان ناتوانی و تخریب ریوی

چند تست عملکرد ریوی عبارتند از: حجم های استاتیک ریوی، اسپیرومتری، مقاومت راه های هوائی ، عملکرد عضلات تنفسی، پلتیسموگرافی، ظرفیت انتشاری مونواکسید کربن (DLCO) گازهای خون شریانی (ABG)

به علت کاربرد اسپیرومتری در مطالعه انجام شده ، در این مبحث ‌در مورد اسپیرومتری ، نحوه کار، مانورهای متعدد آن و چگونگی تفسیر اطلاعات حاصله بحث می‌کنیم، برای تفهیم بیشتر در ابتدا حجم های ریوی را شرح می‌دهیم. :

تقسیم بندی حجم های ریوی در شکل (۱۲) نشان داده شده است.

Expiratory Reserve

Volume

Inspiratory

Reserve

Volume

Total

Lung

Capacity

Inspiratory

capacity

Vital

Capacity

Tidal

volume

Residual

Volume

Functional

Residual

Capasity

شکل (۱۲) حجم ها و ظرفیت‌های ریوی، حجم ها نمی توانند تقسیم شوند . ظرفیتها محتوی یک یا بیشتر حجم هستند.

تقسیم بندی به صورت حجم ها و ظرفیت هاست. حجم ها که بخش اولیه هستند ، نمی توانند تقسیم شوند. ظرفیت ها شامل ۲ یا بیشتر حجم هستند و ‌بنابرین‏ می‌توانند تقسیم شوند.

Total lung capacity (TLC) : حجم هوای موجود در ریه ها ، در پایان یک دم عمیق است و هنگامی که حداکثر نیروی عضلانی دمی در تعادل با نیروهای الاستیک ریه و دیواره قفسه سینه، قرار می‌گیرد، به دست می‌آید.

Vital capacity (VC): حداکثر حجم هوایی که بعد از یک دم عمیق بازدم می شود . ظرفیت حیاتی با یک مانور دم عمیق و یک مانور با فشار نزدیک به ماکزیمم (FVC) اندازه گیری می شود.

Residual volume (RV): حجم هوای باقیمانده در ریه ها پس از یک بازدم عمیق است. که به وسیله تعادل نیروهایی که متمایل به کاهش حجم ریه هستند ( حداکثر نیروی عضلانی بازدمی و الاستیک ریه ) در مقابل نیرویی که متمایل به افزایش حجم ریه است ( الاستیک خروجی قفسه سینه ) معین می شود.

Tidal volume (TV) : حجم هوایی است که در جریان هر تنفس عادی جابه جا می شود.

Functional Residual capacity (FRC): حجم هوای ریه ها در پایان یک بازدم آهسته و ملایم است.

Inspiratory capacity (IC) : حداکثر حجم هوایی است که می‌تواند ازFRC استنشاق شود که مجموعه IRV وTV است .

Expiratory Reserve volume (ERV): حداکثر حجم هوایی است که می‌تواند از FRC بازدم شود و شایعترین حجم کاهش یافته ریوی در افرادی است که چاقی بیمار گونه دارند. حجم های ریوی قابل جابجا شدن که می‌توانند از راه دهان دم یا بازدم شوند به وسیله یک اسپیرومتری اندازه گیری می‌شوند که عبارتند از:

۱- ظرفیت حیاتی (VC) 2- حجم جاری (TV) 3- ظرفیت دمی (IC) 4- حجم ذخیره بازدمی (ERV) .

حجم ها و ظرفیت هایی که محتوی حجم باقیمانده (RV) هستند مانند TLC و FRC توسط اسپیرومتری قابل اندازه گیری نیستند.

اسپیرومتری :

اسپیرومتری شامل مانورهای ظرفیت حیاتی آرام و با فشار است و شایعترین و مفید ترین تست عملکرد ریوی است. کاربرد بالینی آن بسیار گسترده است و ارزان ترین و در دسترس ترین تست جهت استفاده در مطب ها، کلینیک ها و بیمارستانهاست.

۳ شاخص اولیه اسپیرومتری در یک تست با فشار عبارتند از :

FVC ، حجم بازدمی با فشار در ثانیه اول و نسبت به آن ها ، تعداد دیگری اندکس های اسپیرومتری وجود دارد اما کاربرد بالینی آن ها هنوز مشخص نیست.

اسپیروگرام تیپیک حجم – زمان و جریان – حجم دریک شخص سالم در شکل (۱۳) نشان داده شده است. کیفیت تست، به رسیدن به دم عمیق، پوشش نزدیک به حداکثر در خلال چند ثانیه اول بازدم و یک بازدم کامل بستگی دارد.

بازدم کامل به وسیله کفه (Plateau) در منحنی حجم – زمان نشان داده می شود.

حداقل زمان بازدم ۶ ثانیه ، توصیه می شود. در افرادی که انسداد جریان هوایی دارند یا در افراد سالم مسنی که جریان هوا در حجم های کم ریوی، کاهش یافته است ( به علت

کاهش نرمال وابسته به سن در بازگشت ریه) این کفه به ندرت ایجاد می شود.

۷

۶

۵

۴

۳

۲

۱

۱۲

۸

۴

۰

۴

۸

۱۲

Volume

(L)

Flow

FEV1

FVC

volume

Time (sec)

۰ ۱ ۲ ۳ ۴ ۵ ۶

شکل (۱۳) : اسپیروگرامی یا کیفیت قابل قبول در یک مرد ۵۴ ساله سالم.

در نمودار جریان – حجم، مارکرهای کیفیت خوب شامل یک شروع بسیار سریع همراه با یک افزایش سریع در جریان بازدمی ، (peak flow) کاملاً معین شده، فقدان سرفه یا وقفه در بخش ابتدایی اسپیروگرام همراه با بازدم بیش از ۶ ثانیه می‌باشد. دم کوتاه در انتهای بازدم و افزایش مداوم در حجم، حتی پس از ۲ ثانیه بازدم ( در نمودار حجم- زمان) بیانگر تغییرات وابسته به سن است.

موضوعات: بدون موضوع  لینک ثابت


فرم در حال بارگذاری ...